Louis de Geer (1535-1602)

• vanaf 1596 L. de Geer 1853: "Door de gesteltenis der tijden gedwongen het Luiksche, waar hij deswegen deerlijk werd geprangd, heimelijk te verlaten, had hij daartoe een schipper aangeomen, wiens schip tot vervoer van turn bestemd, te Maastricht gereed lag om de Maas naar Holland af te zakken. - Blijdelijk keerde hij naar Luik terug en sprak tot wie ’t hooren wilde, van de de noodzakelijkheid waarin hij zich bevond, om, wegens huiselijke aangelegenheden, met de zijnen eenige weken te Maastricht te gaan doorbrengen, ’t zij dan ter afdoening van ettelijke zaken of anderszins. Dit deed alle vermoeden verdwijnen, dat hij ontvlugten wilde, te meer daar hij, kort daarop vertrekkende, zijn huis van alles voorzien, met zijne dienstboden er in, achterliet, slechts medenemende zijn vrouw, Johanna de Neille, zijne kinderen en een getrouwen kamerdienaar en diens vrouw, beide tot de gereformeerde godsdienst overgegaan. Ik twijfel er geenszins aan, of hij zal zoo veel geld mogelijk hebben medegevoerd. Te Maastricht trof hij zijn Palinuur als afgesproken was, buiten de poort ter bestemder ure en plaatse aan. De stad wederom ingegaan zijnde, geleidde hij, tegen het vallen van den avond, zijn gezin daaruit naar buiten. De schipper had zijne turven als tegelsteenen opeengestapeld, zodanig dat onder, in het midden van het schip, eene ruimte overbleef, waarin hij zijne bekommerde gasten, hun moed insprekende, plaatse aanwees en ze verder achter turven verborg; waarna hij, het anker gelicht hebbende, de rivier afzakte. Zoo veel voorzorg zoude onnoodig hebben kunnen schijnen, daar het toch een hollandsch schip was waar zich Louis de Geer in bevond, doch hij vreesde, dat, zoo het onderweg in eenige stad of plaats toevallig opgehouden werd, zijne vijanden hem zouden herkennen en tegen wil en dank hem dwingen om terug te keeren al mochten ook schip en schipper tot Noord-Nederland behooren. Deswege liet hij zich zoo zorgvuldig verbergen. Het is lichtelijk te gissen, welke de gemoedsgesteldheid der alzoo ingescheepte reizigers geweest zij. - Toen eindelijk het schip bij een dorp gekomen was onder het gebied der Vereenigde Nederlanden stuurde de schipper aan wal en haalde zijne gasten, nog weinig opgeruimd, van onder de turven uit, om ze te ontschepen, zeggende ’Verblijd U, mijn vrienden! Gij zijt in veiligheid, wij zijn in Holland.’ Daar waren in alles 14 personen tezamen, te weten Lodewijk en zijne vrouw, met hunne zes dochters en twee zonen, een knecht met zijne vrouw, twee schippers. Na een dankgebed tot God, die hen zoo wonderlijk had bewaard, en na in de herberg eenig voedsel tot verkwikking hunner krachten te hebben genomen, gingen zij weer scheep naar Rotterdam, waar de Geer afscheid nam van zijnen Palinuur, niet zonder hem rijkelijk te hebben beloond."
• vanaf 1596 Winkler Prins - Alg. Encyclop. - 5e dr. 1935: sub Louis de Geer pag 14: "...het geloof, waarvoor hij (L. de Geer van Finspong en Leufsta) op 8 jarigen leeftijd onder een huifkar zijn geboorteplaats stilletjes had moeten verlaten..."
• vanaf 1598 Alb. Thijm. 498: "Hij was een warm voorstander van de Hervorming en vluchtte met zijn vrouw, 2 zonen, 5 dochters en 2 dienstboden in 1598 naar Dordrecht, door middel van een turfschip."
• Week naar Holland uit 1596.
• Gezegd de Gaillarmont

• Dochter: Marie de Geer (1574-1609)

• Zoon: Lodewijk de Geer van Finspong en Leufsta (1587-1652)
• Dochter: Margaretha Louwijsdr de Geer (1585-1672)

• Broer: Matthias de Geer
• Louis de Geer (1535-1602)

• 4147.Schrift4MichaelRvdL1905.P147.JacobJanszTrip
• 4022.Schrift4MichaelRvdL1905.P022.JohannaDeGeerVervolg
• 4090.Schrift4MichaelRvdL1905.P090.LodewijkDeGeer
• 4148.Schrift4MichaelRvdL1905.P148.LouisDeGeere
• 4149.Schrift4MichaelRvdL1905.P149.LouisDeGeere2
• 4150.Schrift4MichaelRvdL1905.P150.GeslachtDeGeer
• 4153.Schrift4MichaelRvdL1905.P153.LouisDeGeerJeanneDeNeille
• Nederlands.Patriciaat.49.1963.P276en277