|
|
Zijt Gij nog niet moe des levens
En verlangt Gij niet naar rust?
Is in ’t hoofd en ’t hart tevens
Niet de levensgloed gebluscht?
Vijftigjarige echtelingen
Is het niet tijd-Schuw toch ’t Te veel
Dat eens andren U vervingen,
En Gij aftradt van ’t Tooneel?
Welke blikken, welke kreten
Uit den kring die U omgeeft!
Wie als Zij te leven weten
Hebben nooit te veel geleefd!
Klinkt den vreemden vragen tegen
Die zich in hun midden drong;
En het jubelt allerwegen:
"Zie onze oudtjens blijven jong!"
Jong ja, schoon met grijze haeren
Jong, schoon met verslapten voet;
Want Gij rekent niet bij jaren,
Dat doet slechts het vleesch en bloed.
Maar begrijpen en beminnen
Deelen in elkanders smart,
’t Kwaad door ’t Goede overwinnen,
Meester zijn in andrer hart.
Maar een open oog behouden
Voor de kranken om U heen
Drijven, prikklen wier verflauwden
Pal te staan, zij ’t ook alleen ’t Is
Zie verder de volgende pagina.
|
